چرا مهدویت؟

پیش از هر چیز لازم است بدانیم که مهدویت در اصل امامت که از اصول دین اسلام است ریشه دارد.

در اهمیت اصل امامت از پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) و دیگر ائمه (علیهم السلام) احادیث فراوانی ذکر گشته که در این مختصر مجال بیان تمامی آنها نیست.

به اجمال می‌توان گفت که در تمامی این احادیث شریفه اعتقاد به ولایت علی (علیه‌السلام) و امامت اهل بیت (علیهم‌السلام) پایه‌ی اصلی دین اسلام، شرط ایمان یک مؤمن مسلمان و نشانه‌ی توحید عملی است به گونه‌ای که بندگی خداوند متعال از غیر طریق اطاعت ائمه (علیهم‌السلام) امکان پذیر نمی‌باشد.

با استناد به احادیث معتبری که در این زمینه فراوانند می‌توان گفت که ولایت تنها راه نجات آدمی است.

 اعتقاد به ولایت و پیشوائی ائمه (علیهم السلام) شرط قبول اعمال آدمی است و برای آنان که خواستار نزدیک شدن به خداوند هستند برترین راه تقرب به پروردگار می‌باشد. آنگونه که پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) می‌فرمایند: در هر کاری رتبه برتری وجود دارد و محبت من و محبت علی (علیه‌السلام) برترین طاعتی است که افراد می‌توانند از طریق آن به خدا تقرب جویند. ⁽¹⁾

ولایت امام زمان عج الله تعالی فرجه راه نجات آدمیان

درمنطق قرآن، زندگی به معنای ایمان و شناخت خداست. به همین دلیل مومنی که از خانواده ای کافر متولد شده مصداق یخرج الحی من المیت است. ^(۲) بنابراین منطق اهل بیت (علیهم السلام) حیات حقیقی زمین را در ظهور حضرت مهدی (علیه السلام) و گسترش حکومت ایشان بر سراسر جهان قلمداد می‌کنند. "بدانید که خداوند زمین را بعد از مرگش زنده خواهد گردانید."^(۳)

امام باقر (علیه السلام) درمورد این آیه فرموده‌اند: یحییها الله عز و جل بالقائم علیه السلام بعد موت‌ها، بموتها: کفر اهل‌ها و الکافر میت. خدای بزرگ، زمین را بعد از مرگش به حضرت مهدی (علیه‌السلام) زنده می‌دارد. مرگ زمین، کفر ساکنان آن بوده و کافر مرده است. ^(۴)

 همانطور که مسلمانی بدون ایمان به ولایت امیرالمومنین (علیه السلام) و برائت از غاصبین حق خلافت ارزشی ندارد و پشیزی نمی‌ارزد، همه اعتقادات و عبادات اگر کامل باشد و انسان به ولایت اهل بیت نیز ایمان داشته ولی امام زمان خود را نشناسد، از هیچ کدام بهره مند نخواهد گردید.

بهترین سند برای این ادعا، روایت مشهوری است که اهل سنت و شیعه آن را نقل کرده‌اند و آن اینکه پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند: من مات و لم یعرف امام زمانه مات میته جاهلیه. ^(۵)

همچنین روایت است فردی از امام صادق (علیه السلام) می‌پرسد: کسی که به ائمه قبل معرفت داشته، فقط امام زمان خویش را نمی‌شناسد، آیا چنین کسی مؤمن است؟ فرمودند: خیر. ^(۶)

امام صادق (علیه السلام) فرمودند: من اقر بالائمه من آبائی و ولدی و جحد المهدی من ولدی کان کمن اقر به جمیع الانبیاء و جحد محمدا صلی الله علیه و آله و سلم. ^(۷) کسی که به امامت پدران من اقرار نموده، امامت فرزندان (معصوم) مرا نیز بپذیرد، ولی مهدی را که از فرزندان من خواهد بود انکار کند، مانند کسی است که نبوت جمیع انبیاء را پذیرفته، نبوت پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌و‌سلم) را انکار نماید. رسول اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) نیز فرمودند: من انکر القائم من ولدی فی زمان غیبته، فمات. فقد مات میته جاهلیه. کسی که در ایام غیبت مهدی از فرزندان من، او را انکار نماید و بمیرد، به مرگ جاهلیت از دنیا رفته است. ^(۸) 

پس در زمان ما شناخت امام زمان حضرت مهدی (علیه السلام) از الزامات ایمان و سعادت اخروی انسان و قبول اعمال اوست. این شناخت او را از معرفت دیگر ائمه و دیگر مبانی دینی، بهره مند می‌سازد.

 

منابع: 

 ۱. بحار ج۲۷، ص۱۲۹، حدیث۲۷. 

۲. سوره روم، آیه۱۹.

۳. سوره حدید، آیه۱۷.

۴. کمال الدین، ص۶۶۸، حدیث۱۳.

۵. این روایت را احمد حنبل در سه موضع از کتاب مسند ج۴، ص۹۶؛ ج۳، ص۴۴۶؛ ج۲، ص۸۳؛ و بخاری در صحیح ج۵، ص۱۳؛ مسلم در صحیح رقم ۱۸۴۹، ابوداود در مسند ص۲۵۹ نقل نموده، بیش از بیست کتاب دیگر از کتب اهل سنت آن را نقل کرده‌اند. در کتب شیعه مرحوم علامه مجلسی این روایات را در بحار الانوار، جلد ۲۳ باب ۴ طی چهل حدیث گوناگون جمع کرده است.

۶. کمال الدین باب۳۹، ص۴۱۰، حدیث۳.  

۷. الغیبه نعمانی ص۱۳۳-۱۳۵، ح۱۶ و ۱۷ و ۱۹. 

۸. کمال الدین ص۴۱۳، حدیث۱۲.